In de natuur lijkt alles stil in de winter. De bladeren zijn gevallen, het leven trekt zich terug. Maar onder de oppervlakte gebeurt er van alles. Knoppen worden voorbereid, zaden liggen te wachten in de grond. Het is een periode van rust en herstel, maar ook van verborgen groei.
Misschien herken je dat in jezelf. Het lijkt alsof er niets gebeurt, alsof je stil staat omdat er even geen beweging naar buiten gericht is. Dat is zo fijn aan de winter. Je hoeft even niet naar buiten te treden. Je mag je terugtrekken en voelen wat er in je groeit zonder dat het meteen zichtbaar hoef te zijn.
Schrijfoefening: Waarin voel jij de behoefte om je terug te trekken? Wat groeit er in jou, zonder dat het misschien al zichtbaar is?