Dit raakte mij enorm
Zo’n tien jaar geleden startte ik een blog mama in spagaat. Ik deelde er over mijn strubbelingen op werkgebied en moederschap. Ik ervaarde een spagaat. En nu zoveel jaar later, ervaar ik die spagaat nog steeds. Toen mijn kinderen klein waren, nam het moederschap een groot deel van mijn leven in. En ik vond dat heerlijk. Toen ik ontslag kreeg, koos ik voor het ondernemerschap. Dat gaf mij de flexibiliteit om mijn uren zelf in te richten. Maar nu zoveel jaar later zie ik ook dat die flexibiliteit wellicht wel funest was voor mij op werkgebied.
Tijdens de kerstvakantie maakte ik een grote puzzel, ik doe dat soort dingen. Je werkt mooi naar een doel toe, het is uitdagend en ontspannend tegelijkertijd. Een mooie mindfulnessoefening eigenlijk. Tijdens het puzzelen had ik ondertussen Wintergasten opgezet met Noreen Hertz.
Meteen in het begin kwam er een fragment van de film Stepford Wives. En zij zei daarover dit (bij 10:49): ‘Ik weet nog dat ik zwaar onder de indruk was en wist dat zo’n manier van leven indruiste tegen alles wat ik wilde.’
Ik had mijn puzzel inmiddels verlaten en zat op de bank voor de televisie. Precies dit, was het gevoel dat ik had toen ik die film voor het eerst zag. De film waarin alle vrouwen perfecte huisvrouwen en liefdespartners zijn. Spoiler: het zijn geen echte vrouwen, het zijn robots.
Daarna zei Noreen Hertz dit: ‘Mijn hele opvoeding was gekant tegen de gedachte om een huisvrouw te willen worden…. En wat mijn zus en ik met de paplepel kregen ingegoten was de gedachte dat je alles kon doen of worden. Mijn horizon was onbegrensd. Dat was zo’n enorm geschenk om als meisje mee te krijgen.’
Ik huil niet vaak voor de televisie, maar nu wel. Het raakte me omdat ik zag dat mijn moeder precies dezelfde boodschap mee had gegeven aan mij. Als meisje geloofde ik dat alles mogelijk was voor mij. Het was de drijvende kracht achter mijn ambitie, om het vwo te halen, naar de universiteit te gaan, heel hard te zwemmen. Later om bij een werkgever te vertrekken als ik daar niet de rol kreeg die ik ambieerde. En misschien zelfs wel om de moed te verzamelen een boek te schrijven over een persoonlijke familiegeschiedenis. Om steeds weer door te pakken en te groeien.
Het maakte me ook emotioneel omdat ik dit ook aan mijn dochter (en zoon) door wil geven, maar dat ik zelf iets anders laat zien. Ik ben nu namelijk wel voor een groot deel huisvrouw geworden. En ik vind het verschrikkelijk. Op een bepaalde manier heb ik de afgelopen jaren mijn eigen ambitie aan de kant gezet om de rol van huisvrouw en vrouw van de kerstbomenkweker op me te nemen. Om mezelf al chagrijnig door het huis te zien struinen om rondslingerende sokken en kleding bij elkaar te rapen.
Een inzicht wat ik tijdens het schrijven van mama in spagaat nog niet had en nu wel is dat moeder zijn niet hetzelfde is als huisvrouw zijn. Lange tijd was dat voor mij onlosmakelijk met elkaar verbonden. Als je thuis zit met een baby, kun je net zo goed de was opvouwen als de baby slaapt. Maar je kan ook net zo goed een blog schrijven of een offerte de deur uit doen.
Ik heb geen spijt, want dat vind ik zinloos. Ik weet ook niet of ik dingen anders had gedaan als ik terug in de tijd mocht. Wat ik wel weet is dat deze uitzending iets in me heeft wakker geschud, want niet meer wil gaan slapen.
‘Je kan alles worden wat je wilt. Alles is mogelijk’. Die gedachte geeft me zoveel energie. Ook al ben ik bijna 45 jaar. Het geeft me nog steeds energie. Want ook nu is er nog van alles wel mogelijk. En is het tijd om deze vraag te beantwoorden: wat ga ik doen met de tweede helft van mijn leven?
Wordt ongetwijfeld vervolgd.
Verder heb ik nog een aantal blogs geschreven die je misschien leuk vindt:
Deze maand staat er twee workshops gepland:
Vrijdag 26 januari: Ruimte innemen
Dinsdag 30 januari: Moederwond
Klik op de link voor meer informatie en aanmelden.
Ik wens je een fijn weekend!
Gwyneth