Het roer om

Elke dag vanuit huis werken. De zon zien opkomen in de ochtend en onder zien gaan in de avond. Je eigen lunch bereiden en eten wat je lekker vindt. Overdag een wandeling maken in het buitengebied en getuige zijn van de dagelijkse veranderingen in het weer en de natuur.  Werken vanuit een kantoor met roze muren en met je eigen spullen om je heen. Daar de laatste zinnen van je boek schrijven en in de middag je kinderen uit school zien komen.

Het klinkt als ideaal. En dat er voordelen zijn zal ik niet ontkennen. Die zijn er zeker. Het klinkt ook absoluut als een luxe positie, Echter voelde dat al een tijdje niet meer als luxe voor mij. En daar vond ik wat van. Het was op z’n minst ondankbaar om niet dankbaar te zijn voor het leven waar anderen misschien van dromen. 

Een positie is pas luxe als je dat zelf ook zo ervaart. Ik bleek toch iets te missen in dit zo ideale leven. Daar kwam ik overigens niet alleen achter. Dankzij de begeleiding van een therapeute, kon ik zien dat ik vooral bezig was met de behoeften van anderen. Nou ja, mijn eigen invulling daarvan.

Een kernwaarde van mij is vrijheid. Nu zou je denken dat het met zo’n leven helemaal goed zit qua vrijheid. Maar om je vrij te voelen heb je grenzen nodig. Niet te veel, maar ook niet te weinig. Mijn eigen grenzen waren vrij onduidelijk. Dat betekende dat ik de hele dag als een vliegende keep bezig was, aan het einde van de dag weliswaar moe was maar alles behalve voldaan.

Iets anders wat ik belangrijk vind is succes. Daar had ik lange tijd een oordeel op. Want ik was toch juist uit de rat race gestapt? Ik hoefde mezelf toch niet meer zo nodig te bewijzen? Toen ik weer begon met zwemmen, kwam ook beetje bij beetje mijn prestatiedrang terug. Ik merkte dat ik juist ook plezier haalde uit het behalen van succes. Dat ik het leuk vind om een prestatie neer te zetten. Dat het me energie geeft en voldoening.

Het duurde echt een tijd voordat ik dat weer kon voelen. Daarvoor was ik vooral moe en had ik weinig energie. Daardoor dacht ik dat ik nog meer rust nodig had en dat maakte het juist niet beter. Ik schreef daar eerder deze blog over.

Toen ik vooral mezelf had erkend dat ik succes belangrijk vond, was er een ding wat ik nog heel graag wilde doen. Zes jaar eerder tijdens de zomervakantie in Frankrijk las ik een artikel waarin een levenslooppsychologe aan het woord kwam. Ze vertelde dat ze mensen vooral hielp met een leven te leiden waarin ze floreerden. Toen dacht ik: dat wil ik ook! Ik schreef het op en daar bleef het bij. Na de vakantie ging ik weer door met online ondernemen.

Een jaar later las ik – tijdens de zomervakantie in Oostenrijk – het boek ‘de keuze’ van Edith Eger. Daarin schreef ze dat ze als veertiger begon aan de opleiding psychologie. Weer dacht ik: dat wil ik ook! Ik schreef het weer op en toen we terugkwamen van vakantie, begon het overnameproces van de kerstbomenkwekerij. Wat volgde was een overname, een verhuizing en een verbouwing. Toen dat allemaal achter de rug was, vroeg ik me af waar ‘ik’ gebleven was.

Met hulp van de therapeute vond ik mijn ‘ik’ weer terug en was ik in staat om keuzes te maken die in lijn lagen met mijn waarden. Als meisje en als jonge vrouw had ik het gevoel dat alles mogelijk was voor mij. Dat ik kon bereiken wat ik wilde. Dat de wereld aan mijn voeten lag. Dat gevoel is heel lang weggeweest en nu is het terug. Ik ben nu bijna 45 jaar. Ik zal waarschijnlijk nog 25 jaar moeten (mogen!) werken. Wat ga ik doen met de rest van mijn leven?

Toen wist ik het: ik ga psychologie studeren. Als er iets is wat me mateloos interesseert is dat gedrag van mensen en vooral hoe ze kunnen floreren. Ik ben net van start gegaan en het eerste studiemateriaal heb ik tot me genomen. Waarvan ik overigens nu al weet dat het me heel veel schrijfinspiratie zal opleveren.

Daarnaast ben ik momenteel op zoek naar werk voor twee dagen in de week. Ik heb behoefte aan een andere omgeving, aan contact met mensen. Dat geeft me ook plezier en energie.

Dan is er ook nog dat tweede boek, dat inmiddels klaar ligt in concept en waarmee ik binnenkort een uitgeverij ga benaderen.

Het roer om. En ja, ik vind het spannend. Spannend in de zin van uitdagend. Dat is precies wat ik zocht.