Kinderlijke magie behouden
Als klein meisje was ik fanatiek wedstrijdzwemster. In mijn tienerjaren keek ik enorm op naar mijn grote idool, Inge de Bruijn. Mijn beste slag was vlinderslag, net als die van haar. Ik liet zelfs mijn nagels groeien, in de hoop nét iets eerder te kunnen aantikken. Het idee dat ik ooit ook de Olympische droom kon waarmaken, dreef me voort.
Ik hoefde niet veel ouder te worden om te beseffen dat dat niet ging lukken. Dat ik niet de nieuwe Inge de Bruijn zou worden. Het was een deceptie. Ik vergelijk het graag met het moment waarop ik ontdekte dat Sinterklaas niet echt was. Een illusie armer, met een gevoel alsof je iets belangrijks bent kwijtgeraakt. Wakker worden na een mooie droom en je realiseren dat het slechts een droom was. Proberen terug in slaap te vallen om verder te dromen, maar dat lukt nooit. De realiteit dringt zich op. Het was slechts een droom.
Toch voelde het destijds niet zo zwaar als het nu misschien klinkt. Want het plezier dat ik in sport had, kwam niet voort uit die droom. Het kwam doordat ik hield van sporten. Van in beweging zijn, mijn energie kwijt kunnen en dat samen doen met anderen die dat ook fijn vonden.
Juist daarom ben ik altijd blijven sporten, ook toen ik wist dat die droom niet haalbaar was. De magie van zo’n droom voelt achteraf kinderlijk naïef. Iedereen weet dat de kans om de nieuwe Inge de Bruijn te worden ontzettend klein is, net zoals dat geldt voor andere topsporters. Maar die kinderlijke naïviteit is precies wat je nodig hebt om de magie te ervaren.
En als je eenmaal weet dat de droom niet haalbaar is, komt er ruimte voor iets anders. Dan mag je de magie in jezelf vinden. En dan besef je dat kinderen eigenlijk zo naïef niet zijn. Het is heerlijk om in magie te geloven. Omdat het je een opwaarts gevoel geeft, vleugels. Omdat het je helpt net iets meer te bereiken dan je dacht. Omdat die magie je misschien aanmoedigt om iets nieuws te proberen, ook als je al in de veertig bent. Omdat die magie je energie geeft, laat bruisen en je springlevend doet voelen. Die magie herinnert je eraan dat er altijd kansen en mogelijkheden zijn. Dat je altijd opnieuw kunt kiezen om in magie te geloven.
Om toch nog even terug te komen op Sinterklaas: mijn kinderen geloven al lang niet meer, maar we vieren nog steeds pakjesavond. Niet zoals vroeger, maar we kijken wel samen naar het Sinterklaasjournaal. Op pakjesavond spelen we een cadeauspel en eten we kaasfondue. Zo houden we de magie levend.