Het hele jaar loop ik al rond met een notitie op mijn telefoon genaamd: kerst. Het is bedoeld om een lijstje te maken met cadeaus voor mijn kinderen. Elk jaar voel ik weer diezelfde druk: wat moet ik nu weer kopen?
En eerlijk? Het voelt verwend om stress te krijgen van het kopen van kerstcadeaus. Ik weet dat ik niet de enige ben die hiermee worstelt. Want wat geef je aan een kind dat alles al heeft?
In mijn jeugd was het krijgen van cadeaus tijdens de feestdagen nog iets bijzonders. Met Sinterklaas kreeg ik dingen die ik heel graag wilde, maar niet zomaar gedurende het jaar kreeg. Tegenwoordig krijgen kinderen overal cadeaus voor: een goed rapport, een zwemdiploma, een dansvoorstelling. En al die beloningen? Ze werken vaak averechts. Onderzoek laat zien dat externe beloning de intrinsieke motivatie juist vermindert. Wat eerst leuk was, voelt door beloningen ineens als werk.
Kortom, mijn kinderen hebben alles al. Al denken ze zelf dat ze de nieuwste iPhone nodig hebben, omdat iedereen in de klas een grote telefoon heeft, behalve zij.
Toen ik me afvroeg wat ik dit jaar met kerst moest doen, kwam ik op LinkedIn een bericht tegen dat mijn hart warm maakte. Een eenvoudig idee, maar precies wat ik zocht: the gift of time.
Het idee is simpel: je maakt 12 enveloppen en stopt die in een doos onder de kerstboom. In elke envelop zit een activiteit die je als gezin samen doet. De kinderen mogen elke maand een envelop openen, en dan plan je iets voor die maand. Denk aan een bakmiddag, uit eten, een museumbezoek of een workshop. Je hoeft niet meteen alles voor een heel jaar te verzinnen, dat kan gewoon maand voor maand. Het bericht waar ik dit idee vond, kun je hier lezen.
Ik vond het zo inspirerend dat ik het idee enthousiast deelde op LinkedIn. Toen kwam er een reactie onder:
“Op zich een heel leuk idee. Alleen jammer dat er weer een heel speciaal iets van gemaakt moet worden. Ik doe vaker deze dingen met mijn boys, gewoon tussendoor. Hier vanzelfsprekend en geen envelop cadeau onder de kerstboom nodig.”
Mijn eerste reactie? Wat zuur! Maar daarna dacht ik erover na. Is tijd met je kinderen inderdaad zo bijzonder geworden dat het als cadeau verpakt moet worden?
Voor mij voelt het niet zo. Wij brengen als gezin regelmatig tijd met elkaar door. Maar ik zie dit idee als een alternatief voor een stapel cadeaus die na de kerstvakantie alweer vergeten zijn. Ik zie het als een gelegenheid om elke maand opnieuw dingen met elkaar te doen die je normaal gesproken niet doet. Natuurlijk kunnen we dit doen omdat we welvarend zijn, en het hoeven echt geen bijzondere of grote activiteiten te zijn. Het gaat om de tijd die je samen doorbrengt.
Gretchen Rubin zei het mooi: the days are long, but the years are short.
‘The gift of time’ – ik vind het een prachtig idee. Ik kijk ernaar uit om samen met mijn gezin een heel jaar lang herinneringen te maken, om kostbare tijd met elkaar door te brengen, en daar elke maand bewust bij stil te staan.
Ik wens je een mooie kersttijd.
Ik geef meestal een dergelijk cadeau aan mijn ouders of vriendinnen. Bv. een traktatie op een etentje, high tea, deelname aan een workshop of een andere activiteit. Inderdaad, iets waarvoor je anders doorheen het jaar minder tijd voor vrijmaakt.